٭ شهید زندهیاد مرحوم مطهری، از شرح صدری برخوردار بود که حریم هر یک از مراحل احساس و تخیّل و تعقل را آنچنان در نظر داشت که به دیگری آسیبی نرسد؛ آنچه را که با تحلیل عقلی میاندیشید، میتوانست با بیان ساده یا بنان رسا به مرحله احساس تنزل دهد، تا شنونده یا خواننده را از راه درست به مقام تعقل راهنمایی کند و ترقی دهد.
٭ حضورش در جلسه خصوصی درس استاد عالیمقام علامه طباطبایی، فروغ تازه و نبوغ خاصی را به همراه داشت که مایه افاضه بیشتر و پایه افاده فراوانتر حضرت استاد علامه بود؛ «فسالت أودیة بقدرها».
٭ رسالت تدریس در دو پایگاه مهم فکری را چنان ادا کرد که هم طلاب حوزه علمیه را شیفته مکتبش ساخت، هم دانشجویان دانشگاه را مشتاق محضرش کرد.
٭ سرانجام امانت شهادت در راه خداوند را چنان به دوش جان کشید که هم اکنون حىّ مرزوق عندالله رَحِمَهالله یوْم وُلد و یوْم قتل فى سبیلالله و یوْم یُبعث حیّاً.
منبع: سروش هدایت،ج1،ص275-274