٭ شهید زنده‌یاد مرحوم مطهری، از شرح صدری برخوردار بود که حریم هر یک از مراحل احساس و تخیّل و تعقل را آن‌چنان در نظر داشت که به دیگری آسیبی نرسد؛ آن‏چه را که با تحلیل عقلی می‏اندیشید، می‏توانست با بیان ساده یا بنان رسا به مرحله احساس تنزل دهد، تا شنونده یا خواننده را از راه درست به مقام تعقل راهنمایی کند و ترقی دهد.

٭ حضورش در جلسه خصوصی درس استاد عالی‌مقام علامه طباطبایی، فروغ تازه و نبوغ خاصی را به همراه داشت که مایه افاضه بیش‏تر و پایه افاده فراوان‏تر حضرت استاد علامه بود؛ «فسالت أودیة بقدرها».

٭ رسالت تدریس در دو پایگاه مهم فکری را چنان ادا کرد که هم طلاب حوزه علمیه را شیفته مکتبش ساخت، هم دانشجویان دانشگاه را مشتاق محضرش کرد.

٭ سرانجام امانت شهادت در راه خداوند را چنان به دوش جان کشید که هم اکنون حىّ مرزوق عندالله رَحِمَه‌الله یوْم وُلد و یوْم قتل فى سبیل‌الله و یوْم یُبعث حیّاً.

منبع: سروش هدایت،ج1،ص275-274