آقای هادوی روی تابلو نوشت: بانگ خران.

بچه‌ها به یکدیگر نگاه کردند و خندیدند.

آقای هادوی گفت: کدام کلمه خنده‌دار بود؟

یکی از بچه‌ها گفت: آقا اجازه مگر خرها بانک دارند؟

آقای هادوی گفت: بانکِ با کاف ندارند؛ اما با گاف دارند. حتماً تفاوت این دو را می‌دانید. بانک با کاف، جایی است که مردم در آن پول می‌گذارند، وام می‌گیرند و ده‌ها عملیات دیگر انجام می‌دهند. اما بانگ با گاف به معنای آواز بلند است.

قرآن درباره هر دو بانک با کاف و با گاف گفت و گو کرده است؛ اما بحث امروز ما درباره دومی است. یعنی صدا و آواز بلند درازگوشان. می‌دانید کدام آیه به آن اشاره دارد؟

رضا دستش را بالا برد. آقای هادوی گفت: بخوان.

رضا با صدایی زیبا خواند:

وَ اغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ (لقمان/19).

صدایت را آهسته کن، زیرا ناخوش‌ترین صداها، صدای خران است.

آقای هادوی گفت: چرا خدا می‌فرماید: صدای الاغ ناخوش‌ترین صداهاست؟

یکی از بچه‌ها گفت: چون زیبا نیست. وقتی آدم می‌شنود لذت نمی‌برد.

دیگری گفت: چون صدایش خیلی بلند است.

سومی گفت: چون الاغ هر جا رسید می‌خواند؛ کار ندارد آیا کسی صدایش را می‌پسندد یا نه.

آقای هادوی گفت: پاسخ‌هایتان بسیار عالی است. حالا یک سؤال دیگر. چه صـــداهایی می‌شنـــاسیـــد که ناخوش‌آیند است و خداوند می‌خواهد آن ها را ایجاد نکنیم؟

دست بچه‌‎ها بالا رفت.

-آقا اجازه! آدم‌هایی که با صدای بلندِ گوپ گوپِ باندهایشان مردم را اذیت می‌کنند.

-آقا اجازه! کسانی که با زدنِ ترقه پشت سر افراد، آن‌ها را می‌ترسانند.

-آقا اجازه! موتورسوارهایی که با اگزوزِ باز و گاز دادن‌های بی‌جا، به مردم آزار می‌رسانند.

آقای هادوی گفت: کاملاً درست است. البته من فکر می‌کنم بعضی از مردم در قضاوت نسبت به درازگوش کمی بی‌انصافی کرده‌اند، چون بعضی از آلودگی‌های صوتی که توسط انسان‌ها تولید می‌شود، به مراتب از صدای درازگوش‌ها، گوش‌خراش‌تر است. تازه همین صدا برای خودشان معنا و مفهوم دارد. خداوند این صدا را به الاغ‌ها داده تا در وقت گرسنگی و تشنگی صاحبشان را صدا بزنند و بگویند: ما گرسنه‌ایم حسنک کجایی؟

بچه‌ها خندیدند.

آخر وقت کلاس بود. آقای هادوی به ساعتش نگاه کرد و گفت: فقط یک دقیقه وقت داریم. در کتاب‌های تفسیر نوشته‌اند: یکی از معناهای این آیه، جایی است که کسی در وقت عطسه کردن، به جای عطسه‌ی معمولی صدایش را بیش‌از حد بلند کند و عطسه‌اش را کش بدهد.

مرتضی دانشمند